Srebrne włosy opadają swobodnie aż do pośladków elfki. Gdy nie chce, by jej przeszkadzały, splata je w gruby warkocz i przerzuca przez ramię. Błękitne niczym letnie niebo oczy patrzą na świat z łagodnym spokojem. Jest typowo szczupła i wysoka jak na elfkę, a jej ruchy są niezwykle płynne i precyzyjne. W dłuższych szatach można odnieść wrażenie, że sunie, a nie idzie po ziemi. Ubiera się w biele, błękity i zielenie. Przez ramię nosi przerzuconą sporych rozmiarów sakwę i futerał na harfę.

Jest osobą raczej cichą i spokojną. Do wszystkich stara się odnosić uprzejmie i z uśmiechem. Może wydawać się chłodna i zdystansowana, ale dobry obserwator zauważy, że jest bardzo nieśmiała. Nie odmawia jednak nikomu pomocy i zawsze gotowa jest wysłuchać i doradzić. Mało mówi, a gdy zabiera głos w dyskusji zazwyczaj jej wypowiedzi są wyważone, potrafi jednakże doskonale bronić swojego zdania. Bardzo dobrze gra na harfie i zdaje się to uwielbiać.

Pochodzi z elfickiej osady i tam od najmłodszych lat szkoliła się w świątyni Evy. Proweniencja jej rodziców jest nieznana. W trakcie nauk nikt jej nigdy nie odwiedził, a ona sama też nikomu nie wspominała czy ma jakąś rodzinę. Obdarzona darem uzdrawiania skupiła się na nauce medycyny, ziołolecznictwa i zielarstwa. Gdy jednak nadszedł zwyczajowy czas prób, odmówiono jej tego prawa bez podania przyczyny. Musiało minąć jeszcze wiele lat nim w końcu uzyskała zgodę. Teraz jako pełnoprawna kapłanka wyruszyła z osady, by kontynuować swe szkolenie w zaprzyjaźnionych świątyniach Einhasad.

	Jest bękartem jednego z wysokich kapłanów.
	Poświęcono ją Evie, gdy była jeszcze małym dzieckiem.
	Część kapłanów uważa ją za świętą, pozostali za opętaną.